Soms heb je van die races dat je na afloop niet weet waar je moet beginnen. Dit was er zo één. Toch is er één thema dat er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit steekt: de prestaties van George Russell. We hebben eindelijk gezien waarom hij terecht als één van de grootsten van zijn generatie gezien wordt.
Laat ik voorop stellen dat ik het heel vervelend vind voor Lewis Hamilton dat hij vanwege ‘het c-woord’ niet in actie kon komen afgelopen weekend en ik hoop dat hij spoedig herstelt. Toch zorgde het natuurlijk wel voor een uiterst interessante situatie. Niet Stoffel Vandoorne of Esteban Gutièrrez, maar George Russell mocht z’n plek innemen. Van de absolute achterhoede naar de met afstand beste auto van het veld. Een situatie waar je als fan toch voor tekent om eens te zien wat er dan gebeurt. Ik kon dan ook niet wachten om te zien wat Russell kon klaarspelen in de Mercedes. Russell is immers iemand waarvan je hoort zeggen dat hij van een buitencategorie is, maar van wie je het in de Williams vaak met moeite kun zien. Dit was dé kans om eens te zien wat de beste man in een échte auto kan.
Nou en of we dat gezien hebben. Op zaterdag leek het er even op dat Bottas na z’n geworstel van de vrijdag toch gewoon de verwachte plek vóór Russell zou claimen, maar hoe anders liep het in de race. Direct vanaf het begin liet Russell een tempo zien waar je u tegen zegt. Een tempo dat deed denken aan dat van Hamilton, als je het vergelijkt met dat van Bottas. Russell presenteerde zich direct als een coureur waarvoor Bottas op z’n allerscherpst zou moeten zijn om een kans te maken. Niet alleen in de race overigens, want dat minimale verschil in de kwalificatie was natuurlijk ook al een teken aan de wand. Bottas was het er alles aan gelegen om Russell te verslaan, want de voortekenen waren niet mals voor Valtteri.
Zoals zo vaak wist Bottas toen puntje bij paaltje kwam echter gewoon weer niet te leveren. Geen moment wist hij Russell vanaf diens geweldige start het vuur aan de schenen te leggen en naarmate de race vorderde, werd het alsmaar erger. Hoewel Russell na zijn pitstop op betere banden stond, was het moment dat hij Bottas vervolgens inhaalde het moment waarop Bottas z’n carrière aan zich voorbij zag flitsen. Wat er vervolgens met Bottas gebeurde, was iets dat ik niet vaak heb gezien. Een ware implosie. Alsof ineens al z’n talent wegsijpelde. De één na de ander verschalkte Bottas, die rondreed alsof hij verdwaalde in een complete desillusie. Een verslagen man. Letterlijk en figuurlijk. Ondertussen bleef Russell met de ene na de andere geweldige actie z’n weg naar voren banen. Ja, inderdaad met de beste auto van het veld, maar Bottas en zelfs Hamilton doen er soms langer over om naar voren te komen. Het was magistraal.
Wat was het dood en doodzonde dat Mercedes uitgerekend deze race zo’n enorme flater sloeg in de pitstraat. Het gaat normaal als een geoliede machine, maar uitgerekend nu niet. Alsof het team de aura van geluk die Hamilton met zich meebrengt niet om zich heen had hangen. Wat de winst van Russell had moeten worden, werd dat niet. Je voelt de pijn, want wat had hij het verdiend! Perez trouwens ook hoor, begrijp me niet verkeerd. Die moet direct naar het stoeltje van Albon, want Bottas was immers niet de enige tweede coureur die zichzelf dit weekend waarschijnlijk in slaap heeft kunnen huilen. Net zo goed als dat Albon plaats moet maken voor Perez, moet Bottas plaatsmaken voor Russell. Ook al gebeurt dat volgend jaar niet, dan het jaar daarna maar. Mercedes heeft een waardige kroonprins, George is zijn naam. Ik kan niet wachten tot hij steevast z’n robbertje kan vechten met generatiegenoten en de net zulke zeldzame talenten, Max Verstappen en Charles Leclerc. Er komen nog hele mooie jaren aan.