Column

Schijnheilige Hamilton moet een voorbeeld nemen aan Verstappen

Joas van Wingerden 30 okt 2019 16:02Woensdag 30 oktober 2019 16:02

Schijnheilige Hamilton moet een voorbeeld nemen aan Verstappen

Max Verstappen manifesteerde zich in Mexico weer eens als één van de meest straight forward coureurs die de Formule 1 rijk is. Het hielp hem niet, maar het is tegelijk in mijn ogen wel één van de meest charmante kanten van de 22-jarige. Een charme die Lewis Hamilton absoluut mist.

De Formule 1 leerde Max Verstappen in zijn beginjaren kennen als een onverschrokken en soms wat wilde jonge coureur. Niet alleen op de baan, maar zeker ook daarnaast. Ondanks zijn jeugdigheid is de Nederlander vanaf dag 1 in de F1 al niet op zijn mondje gevallen. In een wereld waarin de gladde PR-praatjes en mediatrainingen hoogtij vieren, presenteert Verstappen zich regelmatig als een soort ‘botte boer’ die gewoon zegt waar het op staat. Met gestrekt been ingaan op vragen tijdens persconferenties is hem niet vreemd.

Artikel gaat verder onder video

De reacties van Verstappen worden hem niet altijd in dank afgenomen. Denk aan vorig jaar, toen hij de verzamelde pers ondeugend glimlachend waarschuwde dat hij ‘iemand een kopstoot zou geven’ als hij meer vragen over zijn rijstijl zou krijgen. Volgens sommigen was het ‘een voorbeeld van zijn onvolwassenheid’. Anderen liepen met Verstappen weg. Ik ook. Wat een verademing is het zo nu en dan tussen alle gladgestreken smoeltjes. Ook al krijgt hij soms de wind van voren na dat soort opmerkingen, hij zegt het gewoon. Hij heeft een sterk gevoel ergens bij, dus ventileert hij dat. Heerlijk om te zien.

In Mexico was het niet zo handig, maar Verstappen windt er in de persconferenties vaak geen doekjes om.

Toen ik naar de persconferentie na de kwalificatie in Mexico keek, moest ik hardop lachen om de reactie van Verstappen op de gele-vlag-situatie met Bottas. Op de voor hem zo kenmerkende wijze, met een ondeugende glimlach, deed hij de situatie af als niets bijzonders. Hoewel ik het waardeerde, vreesde ik wel direct dat het hem problemen kon op gaan leveren. Een dergelijke reactie op een gele vlag is iets dat men in de Formule 1 niet graag ziet. Terecht ook wel, je moet er niet aan denken dat Verstappen ook de bocht uit was gevlogen en vol op Bottas was geklapt. Die gele vlag was er niet voor niets. Deze keer was Verstappen wat te ver gegaan. Ondanks het feit dat ik smulde van zijn reactie, vond ik het wel terecht dat hij bestraft is.

Toch hoop ik dat Verstappen, zij het met iets meer doordachtheid, niet verandert. De nuchterheid die hij etaleert in de paddock is een verademing. Hij zegt waar het op staat. Hij maakt het niet mooier dan het is en komt niet met holle praatjes aanzetten. Ook al wordt hij – vooral in het buitenland – afgerekend op zijn reactie van zaterdag, wat mij betreft zijn er liever 20 van dat soort gasten dan 20 Hamiltons. Ik begin me meer en meer te ergeren aan hoe de vijfvoudig wereldkampioen zich opstelt.

Dit jaar laat Hamilton zich echt regelmatig kennen als het niet helemaal gaat zoals gehoopt. Als het tegenzit, is de wereld vaak te klein voor hem. Regelmatig laat hij dan een lang gezicht zien, klaagt over het team, de banden, de reglementen of wat dan ook. Dat terwijl hij zijn zesde titel al in de tas heeft. Als het meezit, heeft hij plots weer het beste team, is dit het mooiste seizoen in jaren, heeft het betreffende weekend ‘the best crowd’ en is Vettel ineens zijn grootste vriend die niet genoeg schouderklopjes kan krijgen. Jantje lacht, jantje huilt.

Hamilton is in mijn ogen weinig geloofwaardig. Wat meent hij nou wel en wat niet? Wat vindt hij er nou werkelijk van? De ene keer spreekt hij vol lof over Verstappen, de andere keer zit hij lachend in de persconferentie te vertellen dat Max onberekenbaar en gevaarlijk is. En alles wordt op een zo glad mogelijke manier verteld; multi-interpretabel en bij vlagen gewoonweg vaag. Je kunt er geen hoogte van krijgen. Hij wil ‘klimaatneutraal’ door het leven gaan, maar heeft zijn enorme wagenpark aan supercars echt nog niet te koop staan. Een overstap naar de Formule E is ook niet aan de orde. Hij wijst soms naar de lucht en heeft het soms over God als hij wint, maar een andere keer wordt Jezus als scheldwoord gebruikt.

Bij die korte illustratie laat ik het, maar mijn punt is: ik heb veel liever een Max Verstappen die zonder pretenties gewoon doet waar hij voor staat, zegt wat hij denkt en daarbij soms uit de bocht schiet. Het is misschien niet iedereens smaak, maar wat mij betreft kan Hamilton een voorbeeld nemen aan Verstappen. Authenticiteit is een groot goed. Verstappen heeft er bergen van, bij Hamilton is het mij volledig onduidelijk wat er nou wel of niet authentiek is.