Longread ✍️

De grootste gevaren op de weg uit de geschiedenis van de Formule 1

Brian Van Hinthum 16 nov 2024 14:54Zaterdag 16 november 2024 14:54 Laatste update: 15:22

De grootste gevaren op de weg uit de geschiedenis van de Formule 1

De Formule 1 heeft in zijn lange geschiedenis natuurlijk een hoop geniale coureurs gezien, maar een aantal heren wist er ook - in ieder geval voor een deel van hun carrière - een potje van te maken door de ene na de andere crash te veroorzaken. Wij zetten zes van deze coureurs op een rijtje.

Wie Formule 1 kijkt, doet dat natuurlijk niet alleen om twintig auto's rustig hun rondjes over het circuit te zien tuffen zonder enige beleving. Crashes dragen vaak bij aan het spektakel in een gevaarlijke sport als de Formule 1 en dus hebben we niks aan coureurs die altijd en alleen maar netjes binnen de lijntjes proberen te kleuren. Gelukkig hebben we door de jaren heen genoeg brokkenpiloten meegemaakt die vaker vanuit de pits de race afkeken dan dat ze het zwart/wit-geblokt mochten zien. We zetten er een aantal op een rijtje.

Artikel gaat verder onder video

Romain Grosjean

Eigenlijk is de eerste naam die bij het denken aan crashes en ongelukken in de Formule 1 te binnen schiet die van Romain Grosjean. Al in zijn jonge jaren stond de Franse coureur op en rondom de kartbanen bekend als een brokkenpiloot. De man uit Genève stond daar al met enige regelmaat verkeerd om door een spin of in de muur. In de Formule 1 veranderde daar echter in de loop van de jaren weinig aan en de Fransman stond dan ook al snel bekend als een coureur die je liever uit de weg ging op de baan. De ellende begon in 2012, toen hij drama veroorzaakte bij de start van de Grand Prix van België in 2012, waar Grosjean met zijn Lotus over meerdere auto's heenvloog en hij uiteindelijk ervoor zorgde dat Fernando Alonso, Lewis Hamilton en Sergio Pérez uit de race vlogen. Het kwam hem zelfs op een raceban van één race te staan.

Hoewel dat één van zijn grotere crashes was, is zijn moment tijdens de Grand Prix van Azerbeidzjan misschien wel de domst. Hij crashte in de muur tijdens een safety car-situatie en het opwarmen van zijn banden, waarna hij over de radio riep dat Marcus Ericsson hem raakte. Die was echter nergens te bekennen, zo bleek uit de herhaling. Uiteindelijk zal zijn crash in tijdens zijn allerlaatste race in Bahrein natuurlijk het allerbeste bijblijven. Nadat hij tijdens de start van de race de controle over zijn Haas verloor en de muur invloog, vatte zijn bolide meteen vlam en ontstond er een grote vuurzee. Het waren angstige momenten voor alle kijkende fans, maar na enkele minuten bleek dat Grosjean ondanks de bizarre taferelen op enkele brandwonden na ongedeerd bleek.

Pastor Maldonado

Dan een coureur die ook in hetzelfde tijdperk actief was als Grosjean en eenzelfde soort reputatie wist op te bouwen als zijn collega: Pastor Maldonado. Ook de Venezolaan wist in zijn jeugdjaren al de crashes aaneen te rijgen. Met name in de Formula Renault 3.5 in 2005 vergaarde hij wereldnieuws toen hij bijna een steward in Monaco doodreed met zijn wilde rijgedrag. Het kwam de man uit Maracay zelfs op een raceban van negen (!) wedstrijden te staan, waarmee wel duidelijk werd gemaakt hoe ernstig de zaak was. Zijn vader betaalde uiteindelijk alle medische kosten van de gewond geraakte marshal.

Ook in de Formule 1 ging de brokkenpiloot op dezelfde voet verder. Hoewel Maldonado niet per se één crash heeft die het meest is bijgebleven, was het met name zijn ongekende streak aan crashes tijdens het 2012-seizoen dat ons voor altijd zal bijblijven. Maldonado noteerde dat seizoen een streak van maar liefst zeven races op rij waarin hij crashes veroorzaakte, penalties kreeg en andere vreemde incidenten had. Zo had hij een crash met Hamilton tijdens de Grand Prix van Europa in Valencia en kreeg hij tijdens de race op Spa-Francorchamps maar liefst drie penalties aan zijn broek [waarvan één voor een valse start], waarna hij uiteindelijk zijn Waterloo vond na een crash met Timo Glock. Het feit dat hij dat jaar wél uit het niks de Grand Prix van Spanje won met Williams, maakt het hele verhaal alleen nog maar een stukje meer bijzonder.

Timo Glock

Dan een naam die we al even eerder voorbij zagen komen in deze lijst: Timo Glock. De Duitse coureur stond over het algemeen bekend als een solide coureur tijdens zijn relatief korte Formule 1-carrière, al wist hij ook met enige regelmaat de nodige klappers te produceren. Hoewel zijn meest bijblijvende moment wellicht stamt uit de Grand Prix van Brazilië in 2008, toen de Duitser in de laatste ronde op zijn droogweerbanden in de regen verschalkt werd door Hamilton, die zodoende dus zijn eerste wereldtitel wist te pakken in de allerlaatste ronde van het wereldkampioenschap.

Jody Scheckter

Dan een wereldkampioen op onze lijst. Jody Scheckter kwam vroeg in de jaren zeventig in de Formule 1 terecht en werd toentertijd al snel gezien als één van de meest gevaarlijke coureurs op de grid, in een tijd die ook nog eens zeer gevaarlijk was in zijn algemeen. Tijdens de Grand Prix van Frankrijk was het Scheckter die Emerson Fittipaldi van de baan reed en de Braziliaan was totaal niet gediend van de jonge Zuid-Afrikaan: "Deze gek is een bedreiging voor zichzelf en iedereen om hem heen en hoort niet in de Formule 1 thuis", sprak de woedende Fittipaldi.

Had hij het uiteindelijk even mis. Hoewel zijn collega's nog even door de zure appel moesten heen bijten - zo zorgde hij in 1973 met een spin voor een crash met maar liefst tien auto's tijdens de Britse Grand Prix - ging het na een incident in datzelfde jaar beter. Scheckter was als eerste ter plekke na een crash van François Cevert. Scheckter stopte om hulp te verlenen, maar dat kwam te laat en de Franse coureur overleed ter plekke, zoals ook Sir Jackie Stewart later bevestigde. Het zorgde ervoor dat Scheckter een knop wist om te zetten in zijn hoofd en minder gevaarlijk ging rijden. Uiteindelijk wist hij in 1979 zelfs de wereldtitel te pakken voor het team van Ferrari. Een fantastische ontwikkeling.

Taki Inoue

Taki Inoue zal toch een naam zijn die bij veel wat oudere fans is bijgebleven, al was dat zeker niet om zijn kwaliteiten. De Japanse coureur kwam voornamelijk in de Formule 1 terecht wegens zijn rijke achtergrond en hij wist zodoende een zitje te scoren bij het team van Arrows. Een groot succes werd zijn carrière in de koningsklasse echter niet en inmiddels ziet Inoue na zijn loopbaan in dat hij de slechtste Formule 1-coureur is geweest die ooit heeft geleefd.

Geen al te beste reputatie, al was hij inderdaad echt ontzettend langzaam. Zichzelf netjes aan de regels houden, zat er over het algemeen ook zelden in voor Inoue. Vaak waren het ook de meest vreemde incidenten waar hij bij betrokken was, zoals bijvoorbeeld tijdens de Grand Prix van Hongarije in 1995, waar Inoue probeerde om veiligheidsmarshals te helpen met het doven van een vuur, waarna hij geraakt werd door een arriverende veiligheidswagen. Hij kwam gelukkig ongedeerd weg. In Monza was het Damon Hill die Michael Schumacher raakte omdat Inoue, die op een rondje werd gezet, volledig in de weg reed, Na dat seizoen was het klaar met de Japanner.

Andrea de Cesaris

Dan nog eentje uit de oude doos en misschien wel de absolute koning van de crashes: Andrea de Cesaris. De Italiaan debuteerde in 1980 in de Formule 1 voor het team van Alfa Romeo, waarna hij het jaar erop vertrok richting McLaren om Alain Prost daar te vervangen, grote schoenen om te vullen dus. Hoewel de in Rome geboren coureur vaak gezien werd als een razendsnelle rijder, zal hij wellicht uiteindelijk toch meer herinnerd worden om zijn hoeveelheid crashes dan zijn rijkwaliteiten. Tijdens zijn eerste jaar bij McLaren lukte het hem om maar liefst achttien keer (!) zijn chassis aan gort te rijden. Het leverde hem de bijnaam "Andrea De Crasheris" op.

Het was zelfs zó erg dat het team van McLaren zelf een keer besloot om hem uit de race te halen omdat ze bang waren dat hij wederom zou crashen. Tijdens zijn tijd voor het team van Ligier in 1984 werd hij na zijn zoveelste crash zelfs direct nadat hij terugkwam in de pits ontslagen door teambaas Guy Ligier, die aangaf geen geld meer over te hebben om al zijn ongelukken op te vangen. Uiteindelijk zijn zijn statistieken eigenlijk te bizar voor woorden: 208 race starts en 148 uitvalbeurten. In één seizoen van zestien races wist hij zelfs veertien keer uit te vallen en ook het record van achttien opeenvolgende uitvalbeurten spreekt tot de verbeelding.