In de geschiedenis van de Formule 1 zijn er tot nu toe 1122 races georganiseerd die meetellen voor het wereldkampioenschap. Slechts 6 daarvan zijn gewonnen vanaf P17 of lager op de grid. De afgelopen Grand Prix van São Paulo is er nu één van dankzij Max Verstappen, maar welke waren de andere vijf?
1954 Indianapolis 500
De Indianapolis 500 is de belangrijkste wedstrijd op de kalender van de IndyCar Series. De eerste editie werd verreden in 1911 en in mei 2025 zal het voor de 109e keer worden gehouden. Het telde echter in de eerste elf seizoenen van de Formule 1, van 1950 tot en met 1960, ook mee voor de puntenstand in het wereldkampioenschap, ondanks dat het werd georganiseerd door de USAC in plaats van de FIA en er werd met AAA IndyCar-auto's geracet in plaats van met Formule 1-auto's - verwarrende tijden, de jaren 50. Bill Vukovich won de Indy 500 van 1953 vanaf de pole position, maar in 1954 moest hij de zege verdedigen vanaf plaats 19 van 33 op de grid met de ondertussen meer dan twee jaar oude Kurtis Kraft KK500A. De Californiër kwam langzaam maar zeker naar voren en na de tweede ronde pitstops nam hij definitief de leiding over van Jimmy Bryan. Vukovich had een voorsprong opgebouwd van bijna 70 seconden op de Kuzma Indy Roadster van Bryan, en won dus vanaf P19. Vukovich lag in 1955 opnieuw aan de leiding, maar hij vloog over de muur, toen hij de gecrashte auto van Rodger Ward moest ontwijken, en overleed aan zijn verwondingen.
De Formule 1 streek in 1982 voor het eerst neer in Detroit, The Motor City. Er werden twee kwalificatiesessies van ieder een uur gehouden, een op de zaterdagochtend en een op de zaterdagmiddag. Omdat er een dreiging van regen was, gingen alle 29 auto's direct naar buiten in Q1. Er werden veel foutjes gemaakt op het uitdagende stratencircuit en uiteindelijk kwamen de verwachte buien dan ook. Het zorgde voor een verrassende startopstelling, waarbij John Watson vanaf plaats 17 van uiteindelijk 26 gekwalificeerde auto's zou beginnen. De crashes van Mauro Baldi, Raul Boesel, Manfred Winkelhock, Riccardo Patrese en Roberto Guerrero zorgden voor de rode vlag. Watson wist iedereen veilig te ontwijken en jaagde na de herstart op Alain Prost, Keke Rosberg, Didier Pironi, Bruno Giacomelli, Eddie Cheever, René Arnoux, Niki Lauda en Nigel Mansell.
Als de concurrentie van de Noord-Ierse coureur niet uitviel, dan wist hij ze wel in te halen. Watson kwam met een voorsprong van bijna 16 seconden over de streep voor Cheever en Pironi. Rosberg liep het podium net mis door een kapotte versnellingsbak en brandstoftoevoerproblemen. Prost en Mansell konden de race niet uitrijden door mechanische pech. Lauda was, net als Giacomelli, in de muur terecht gekomen door een wanhopige actie Watson te volgen met een mislukte inhaalpoging op Rosberg. Het zou niet de laatste keer zijn dat Watson met McLaren vanaf P17 of lager op de grid zegevierde.
1983 Long Beach Grand Prix
De Grand Prix van de westelijke Verenigde Staten, promotioneel bekend als de Long Beach Grand Prix, werd in 1983 voor het laatst verreden in de Formule 1. Toendertijd waren er nog speciale kwalificatiebanden, maar die van Michelin onder de McLaren hadden totaal geen snelheid op de betonnen ondergrond van Long Beach. Watson kwalificeerde zich als 22e van 28 deelnemers, één positie voor teamgenoot Lauda. Net als in Detroit het seizoen ervoor was het een incidentrijke race. Zo raakten Rosberg en Adrien Tambay elkaar in het gevecht om de leiding en waren veel kwetsbare auto's niet geschikt voor de hobbelige stratenbaan. In ronde 28 van 75 lagen de McLarens derde en vierde achter Jacques Laffite en Patrese. Het Michelin-rubber was misschien niet zo snel, maar het kon het wel de volledige 246 kilometer volhouden. Watson en Lauda haalden de leiders in, die aan het glibberen en glijden waren op hun versleten banden, en sleepten een één-tweeresultaat binnen voor het team van Ron Dennis. Vanaf P22 winnen is een F1-record dat al meer dan veertig jaar staat, en omdat we tegenwoordig niet meer dan 20 auto's hebben, zal het binnen de kortste keren niet verbroken kunnen worden.
2000 Duitse Grand Prix
De Formule 1-coureurs hadden in 2000 een uur de tijd om maximaal 12 kwalificatieronden te rijden. Rubens Barrichello had nog geen ronde gereden op de Hockenheimring of het elektronische systeem gaf de geest. Teamgenoot Michael Schumacher zat al in de reserveauto na een crash in de vierde vrije training, en dus moest Barrichello wachten totdat Ferrari de originele bolide van de lokale held had gerepareerd. Ondertussen was er echter te veel regen gevallen om nog een competitieve tijd te kunnen rijden. Barrichello kwalificeerde zich op plek 18 van 22 auto's. Schumacher kwam niet verder dan een paar honderd meter, voordat hij uit zijn thuisrace werd gekegeld door de Benetton van Giancarlo Fisichella, en dus was het Barrichello's time to shine voor Ferrari.
In ronde 25 van 45 stak een man het circuit over op het snelle gedeelte in het bos. Hij was woest dat hij ontslagen was door Mercedes-Benz en wilde wanhopig de aandacht trekken. De wedstrijdleiding besloot de onveilige situatie onder controle te krijgen met de safety car. Onder andere Barrichello maakte zijn pitstop en hij herstartte vanaf de derde plek achter Mika Häkkinen en Jarno Trulli. Met nog 10 ronden te gaan, openden de hemelsluizen zich. Technisch directeur Ross Brawn besloot Barrichello buiten te houden, terwijl Häkkinen wel naar de regenbanden wisselde, en Ferrari bleek de juiste keuze te hebben gemaakt. De Fin was meerdere seconden sneller in het stadiongedeelte, maar het was in de chicanes in het bos niet nat genoeg voor de full wets. Barrichello won zo op emotionele wijze, na 17 plaatsen te hebben goedgemaakt, zijn eerste van uiteindelijk elf Grand Prix-zeges.
2005 Japanse Grand Prix
In 2005 gingen de coureurs in de kwalificatie om de beurt naar buiten voor ieder één getimede ronde. Toen Kimi Räikkönen eenmaal de baan op mocht, was het Suzuka International Racing Course zo nat geworden dat hij zich als 17e van 20 auto's kwalificeerde op meer dan 16 seconden achterstand van Ralf Schumacher, die in zijn Toyota de pole position had gepakt. Tiago Monteiro, Juan Pablo Montoya en Jarno Trulli hadden überhaupt geen poging gewaagd om een kwalificatieronde te doen voor de Grand Prix van Japan.
Räikkönen kwam in zijn snelle McLaren in rap tempo naar voren. Fernando Alonso had het kampioenschap al binnengesleept in China en was de lastigste om in te halen, maar omdat hij eerder zijn pitstop maakte, moest hij ook langer stilstaan voor het bijtanken. Räikkönen lag met nog 8 ronden te gaan op de tweede plaats achter Fisichella en was soms meer dan een seconde per ronde sneller dan de teamgenoot van Alonso. In de allerlaatste omloop ging de Fin op hoge snelheid buitenlangs de Renault om de leiding en de overwinning af te pakken. Het is en blijft een van de mooiste inhaalacties uit de geschiedenis van de Formule 1.
Afgelopen zondagochtend op het zeiknatte circuit van Interlagos werd het F1-record van de meeste rode vlaggen tijdens een kwalificatie geëvenaard. Net als op Imola in 2022 moest de sessie die de startopstelling bepaalde in Brazilië, vijf keer worden stilgelegd vanwege crashes. Verstappen was een van de slachtoffers van de rode vlag. Doordat Lance Stroll in de muur was beland, kon de Red Bull Racing-coureur zijn tijd niet meer verbeteren. Hij strandde in Q2 op de twaalfde positie. Door de straf voor het verwisselen van de verbrandingsmotor moest hij uiteindelijk vanaf P17 op de grid beginnen.
Verstappen lag na de eerste bocht van de tweede ronde van de Grand Prix van São Paulo al in de punten, en vervolgens reed hij langzaam maar zeker naar voren. Toen er een rode vlag kwam voor een zware onweersbui en de flinke klapper van Franco Colapinto, hadden Esteban Ocon, Verstappen en Pierre Gasly nog geen pitstop gemaakt voor nieuwe intermediates, en wanneer de race is stilgelegd mag je gewoon je banden wisselen. Verstappen dook aan de binnenkant van Ocon bij de herstart na de crash van Carlos Sainz en was daarna bijna een seconde per ronde sneller dan wie dan ook. Na meer dan vijf maanden klonk eindelijk weer het Wilhelmus. Het was een speciale overwinning voor Verstappen en zijn Braziliaanse partner Kelly Piquet. Ondertussen werd Lando Norris teleurstellende zesde, terwijl hij vanaf pole was vertrokken, en de McLaren-coureur zag zijn kampioenschapskansen in rook opgaan.
TV Pro 
GP MONACO
24 - 26 Mei
GP CANADA
7 - 9 Jun.
GP SPANJE
21 - 23 Jun.
GP OOSTENRIJK
28 - 30 Jun.
GP GROOT-BRITTANNIë
5 - 7 Jul.
GP HONGARIJE
19 - 21 Jul.
GP BELGIë
26 - 28 Jul.
GP NEDERLAND
23 - 25 Aug.
GP ITALIë
30 Aug. - 1 Sep.
GP AZERBEIDZJAN
13 - 15 Sep.
GP SINGAPORE
20 - 22 Sep.
GP USA
18 - 20 Okt.
GP MEXICO
25 - 27 Okt.
GP BRAZILIë
1 - 3 Nov.
GP QATAR
29 Nov. - 1 Dec.
GP ABU DHABI
6 - 8 Dec.
Gulf Air Grand Prix van Bahrein 2024
Gulf Air Grand Prix van Bahrein 2024 
Saudi Arabian Grand Prix 2024 
Grand Prix van Australië 2024 
MSC Cruises Grand Prix van Japan 2024 
Grand Prix van China 2024 
Innovatieweg 20C