De Formule 1-wereld kan een behoorlijk stressvolle omgeving zijn voor iedereen die erbij betrokken is, al is het soms lastig voor betrokkenen om daar goed mee om te gaan. Toto Wolff geeft toe dat hij gedurende zijn lange en succesvolle loopbaan in de koningsklasse meermaals hulp bij een psycholoog heeft gezocht.
Elke Formule 1-coureur, dan wel topsporter en andere betrokkenen bij de sport, deelt een gemeenschappelijke eigenschap: een onstilbare drang naar perfectie. Zowel coureurs, engineers als teambazen streven niet alleen naar het bereiken van de snelste rondetijden, maar willen ook voortdurend de eigen grenzen verleggen. Deze zoektocht naar perfectie kan zowel motiverend als uitdagend zijn. De constante drive om beter te worden kan leiden tot intense focus en toewijding, maar kan ook mentale druk en zelfkritiek met zich meebrengen. Die flinke druk binnen de sport kan op die manier soms ook de nodige problemen met zich mee brengen.
Hulp zoeken
Niet alleen bij coureurs, maar ook teambazen staan in de sport onder immense druk. Het is niet vaak voor iedereen even gemakkelijk om toe te geven dat er mentale problemen zijn, maar Wolff komt daar nu openlijk voor uit bij Sky Sports: "Ik heb het zo enorm moeilijk gehad met dit soort dingen. Ik had dan maanden geen heldere gedachten. Uiteindelijk heb ik me gerealiseerd dat het ook een hoop voordelen met zich meebrengt", stelt Wolff. Wél had hij daar professionals voor nodig: "Ik zoek altijd hulp en heb vanaf een jonge leeftijd vragen gesteld. Sommige dagen waren zó slecht dat ik naar de psycholoog ging", zo onthult de Mercedes-voorman.
300 tot 350 uur
Wolff vervolgt: "Er is bijna geen enkele behandeling die ik niet gedaan heb met het praten met psychologen met cognitieve gedragstherapie omdat ik graag wil weten hoe ik de problemen zo snel mogelijk kan oplossen. Ik denk dat ik wel 300 tot 350 uur aan praten achter de rug heb. Verder breng ik aan niemand verslag uit. Ik heb een geweldige groep met collega's en aandeelhouders. Daarnaast was Susie [Wolff] ook enorm sterk op momenten dat ik dat niet was. Het interessante eraan is dat ik totaal geen pijn meer heb als het gebeurt op momenten dat ik niet in de buurt van de auto ben, omdat ik veel slechtere momenten heb gekend. Deze stress is voortaan mijn comfort zone", besluit hij.