Longread ✍️

Russell verliest F1-zege na diskwalificatie: dit zijn de 5 coureurs die hem voorgingen | GPFans Special

Vincent Bruins 4 aug 2024 14:32Zondag 4 augustus 2024 14:32

Russell verliest F1-zege na diskwalificatie: dit zijn de 5 coureurs die hem voorgingen | GPFans Special

Van de ondertussen meer dan duizend coureurs die in de geschiedenis van de Formule 1 ooit hebben deelgenomen, hebben maar liefst 94 deze teleurstelling moeten meemaken: een diskwalificatie. Zes hiervan moesten hulpeloos toekijken hoe de stewards een overwinning uit de recordboeken scheurden. George Russell behoort nu tot deze kleine club.

Deelnemers kunnen om allerlei verschillende redenen uit de resultaten van F1 Grands Prix worden geschrapt. Tegenwoordig gebeurt het eigenlijk alleen bij overtredingen van de technische reglementen, wanneer de auto illegaal blijkt. In het verleden hebben we echter diskwalificaties gezien vanwege een aantal rare acties. Al Pease werd in 1969 de eerste en tot dusver enige coureur om gediskwalificeerd te worden voor te langzaam rijden. De Canadees reed in de 22e ronde van zijn thuisrace, terwijl de leiders al in ronde 46 zaten. Matra-teambaas Ken Tyrrell klaagde over Pease bij de stewards, nadat hij titelkandidaat Jackie Stewart had uitgeschakeld. Hans Heyer werd in de Duitse Grand Prix van 1977 gediskwalificeerd, omdat hij te langzaam was in de kwalificatie (DNQ), maar toch deelnam aan de race. Pas toen de versnellingsbak in zijn Penske de geest gaf in ronde 9, viel het de wedstrijdleiding op dat hij stiekem vanuit de pitstraat de baan op was gegaan. Tijdens de Canadese Grand Prix van 1989 kwamen Nigel Mansell en Alessandro Nannini de pitstraat in na de opwarmronde. Ze wisselden hun banden vanwege de wisselvallige weersomstandigheden. Aangezien er geen licht aan stond aan het einde van de pits, reden ze de baan weer op, denkende dat de race al was begonnen. De marshals waren echter vergeten het licht op rood te zetten. Mansell en Nannini moesten het bekopen met een DSQ-resultaat. Van alle diskwalificaties in de geschiedenis van de Formule 1 was het slechts zes keer het geval dat het de winnaar overkwam.

Artikel gaat verder onder video

Lauda twee maanden na Brands Hatch nieuwe winnaar

James Hunt raakte bij de start van de Britse Grand Prix van 1976 betrokken bij een crash samen met de Ferrari's van Niki Lauda en Clay Regazzoni, en de Ligier van Jacques Laffite. De race werd stilgelegd, terwijl de stewards aankondigden dat alleen coureurs met hun originele, gerepareerde auto's die de eerste ronde hadden voltooid, mee mochten doen aan de herstart. Hunt kon vanwege de schade niet terugrijden naar de garage, maar er was dankzij de rode vlag genoeg tijd om zijn McLaren terug te takelen, zodat de monteurs zijn auto alsnog konden oplappen. Toen zijn fans doorhadden dat hij eigenlijk niet mocht herstarten, omdat hij de eerste ronde niet had voltooid, begonnen ze te schreeuwen "We want Hunt!" en gooiden ze vanaf de tribunes allerlei blikjes en andere rommel op de baan. De wedstrijdleiding besloot om de regels te negeren en liet Hunt alsnog starten, zodat het niet verder uit de hand zou lopen. Lauda ging de eerste 44 ronden aan de leiding, totdat hij vanwege versnellingsbakproblemen voorbij werd gestoken door Hunt. Twee maanden later werd de uiteindelijke kampioen van dat seizoen alsnog gediskwalificeerd na een protest van Ferrari, waarbij Lauda opschoof naar de eerste plaats in de klassering op Brands Hatch.

Watergekoelde remmen in Rio de Janeiro

Nelson Piquet maakte tijdens zijn thuisrace van 1982 op Jacarepaguá zes posities goed en kwam als eerste aan de finish voor Keke Rosberg. Niet alleen de Brabham van de Braziliaan, maar ook de Williams van de vader van Nico Rosberg werden echter gediskwalificeerd, omdat ze onder het minimumgewicht zaten. Beide auto's hadden een tank waarin 26 liter water zat dat gebruikt zou worden om de remmen te koelen, echter de FISA (de voormalige FIA) zag het als ballast dat ze tijdens de race kwijt konden raken. Aan het eind van de race vulden Brabham en Williams hun auto's weer met water, waardoor ze alsnog op gewicht waren, maar de FISA kon dat slimme trucje dus niet waarderen. Alain Prost werd met zijn Renault uitgeroepen als winnaar. Als reactie op de diskwalificatie van Piquet en Rosberg, besloten de teams die waren aangesloten bij de Formula One Constructors' Association (FOCA) om de race na Brazilië, de Grand Prix van San Marino, te boycotten en dus deden alleen twee grote merken, Ferrari en Renault, en een aantal kleine teams mee. Onder andere McLaren, Williams, Lotus, Brabham, Ligier en Arrows sloegen Imola over.

Geen benzine meer op Imola

Tijdens het F1-seizoen van 1985 was tanken verboden uit veiligheidsoverwegingen en mocht er maximaal 220 liter benzine worden verbruikt in de race. Dat bleek op de toen nog snellere lay-out van Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari voor veel coureurs niet genoeg. Martin Brundle stond met nog 4 ronden te gaan droog, een ronde voor Nelson Piquet. Ayrton Senna leek af te stevenen op de overwinning, totdat hij ook met nog 3 ronden te gaan stil kwam te staan. Onder luid gejuich van de tifosi nam Stefan Johansson in de Ferrari de eerste plek over, maar zijn bolide hield het nog geen halve ronde langer vol. Nigel Mansell zou ook het zwart-witgeblokt niet zien. Alain Prost kwam uiteindelijk als eerste aan de finish, maar kwam zonder benzine te staan in de uitloopronde. Toendertijd was dat geen probleem, maar de McLaren bleek later onder het minimumgewicht te zitten en dus kreeg Lotus-coureur Elio de Angelis zijn tweede en laatste overwinning ooit in zijn schoot geworpen. Thierry Boutsen werd als tweede geklasseerd door zijn Arrows letterlijk over de lijn te duwen. De Belg had ook al geen benzine meer.

Prost en Senna crashen

Alain Prost leidde de Grand Prix van Japan van 1989 vanaf de openingsronde, na een slechte start van polesitter Ayrton Senna, tot en met ronde 46, toen Senna besloot in de aanval te gaan bij de laatste chicane op Suzuka. Of Prost expres te vroeg instuurde of Senna te laat remde, dat is iets waar vandaag de dag nog over wordt gediscussieerd, maar het feit is dat de twee McLarens botsten. Het was einde race voor Prost, maar Senna kon door na een duwtje van de marshals. De Braziliaan stak de laatste chicane af, aangezien het onmogelijk was om veilig om te keren en de chicane op de 'gewone' manier te doen zonder te spookrijden. Senna moest zijn voorvleugel laten vervangen en kwam slechts 5 seconden achter Alessandro Nannini weer de baan op - dat is hoe dominant McLaren die dag, en dat seizoen, was. Twee ronden later en Senna was alweer voorbij de Benetton en schreef de Japanse Grand Prix op zijn naam. De FISA besloot Senna echter te diskwalificeren, omdat hij de chicane had afgestoken en dus niet de originele raceafstand had gereden, en dus ging de overwinning naar Nannini. Nog belangrijker: Prost was mathematisch gezien al de kampioen met nog één race te gaan. McLaren ging in beroep, maar de diskwalificatie werd niet teruggedraaid en Senna kreeg een boete van $100.000 evenals een voorwaardelijke schorsing van zes maanden. De FISA noemde hem een "gevaarlijke coureur", terwijl Senna de Franse organisatie ervan beschuldigde dat ze Prost, een Franse rijder, als kampioen wilden.

Verstappen op het podium

Formule 1-auto's hebben sinds de Duitse Grand Prix van 1994 een plank onderaan de vloer, als reactie op het dodelijk ongeluk van Ayrton Senna. Door middel van de plank ging de rijhoogte omhoog, genereerden de auto's minder downforce, en gingen ze wat langzamer door de bochten, maar de hoeveelheid downforce werd wel constanter en voorspelbaarder. Wanneer de plank teveel is weggesleten, dan wordt deze deelnemer gediskwalificeerd. Tegenwoordig is dat een overtreding van artikel 3.5.9.e van het technisch reglement dat is opgesteld door de FIA. De eerste keer dat een coureur werd gediskwalificeerd vanwege een teveel weggesleten vloer was Michael Schumacher na zijn overwinning in de Belgische Grand Prix van 1994. De Duitser was gespind over de kerbs in de Pif-Paf en volgens Benetton was de plank daarom zo weggesleten, maar de FIA geloofde het niet vanwege het constante patroon dat ze zagen op de plank. De kerbstones zelf werden ook nog onderzocht en er werd geconcludeerd dat deze te laag waren om schade aan de vloer te veroorzaken. Schumachers rivaal Damon Hill kreeg de overwinning in handen, terwijl Schumachers teamgenoot Jos Verstappen zijn tweede en laatste podium ooit scoorde.

Briljante één-stopper overschaduwd

Niemand zag het aankomen dat Mercedes een één-tweeresultaat zou binnenslepen tijdens de laatste race voor deze zomerstop op Spa-Francorchamps. Lewis Hamilton haalde Sergio Pérez in bij de start en een paar ronden later ging hij ook voorbij aan Charles Leclerc. De zevenvoudig wereldkampioen dacht zijn tweede zege van het seizoen te pakken, totdat bleek dat George Russell niet meer naar binnen zou komen. Russell was als zesde begonnen, maar durfde als enige van de koplopers de één-stopper aan en dus deed hij de laatste 34 van de 44 ronden op een setje van de harde band. Hij wist vervolgens Hamilton en Oscar Piastri achter zich te houden, maar zijn Mercedes kwam niet door de technische keuring. Russells bolide zat 1,5 kilogram onder het minimumgewicht. De hoeveelheid bandenslijtage, het feit dat er geen uitloopronde en dus geen rubber pick-up was, het wisselen naar de oude specificatie van de vloer voor de zaterdag en het nieuwe asfalt zouden allemaal hebben bijgedragen aan de uiteindelijke diskwalificatie, en dus ging de eerste positie alsnog naar Hamilton.